بسیاری از ما مس را با کاربرد عملی آن در لوله کشی، الکترونیک و جواهرات مرتبط میدانیم. با این حال، درک ارزش غذایی آن نیز مهم است. مس یک ماده معدنی کمیاب است، به این معنی که به مقدار بسیار کمی مورد نیاز است. نقش اصلی آن کمک به تشکیل هموگلوبین و کلاژن در بدن است. بیشتر نیازهای ما به مس از طریق منابع غذایی تامین میشود، بنابراین توصیه میشود از یک رژیم غذایی کامل شامل غذاهای دریایی، غلات کامل، آجیل و سبزیجات برگدار استفاده کنید تا نیاز به مس در بدن شما تامین شود.
مس یکی از مواد معدنی است که بدن به تنهایی قادر به سنتز آن نیست. بنابراین، شما باید کاملاً به منابع غذایی وابسته باشید تا نیاز بدن خود را برآورده کنید. اگرچه بدن از مس در مقادیر ناچیز استفاده می کند، اما حفظ یک رژیم غذایی کافی مهم است زیرا به طور مکرر از این ماده معدنی استفاده می کند و قادر به ذخیره آن در مقادیر کافی نیست.
اگر به اندازه کافی غذاهای غنی از مس مصرف نکنید، بدن شما منبع لازم از این عنصر حیاتی را که برای انجام تعدادی از عملکردهای کلیدی بدن مورد نیاز است، نخواهد داشت. مس در موارد زیر نقش حیاتی و ضروری ایفا می کند:
نیازی به گفتن نیست که مس ناکافی در بدن می تواند به شدت سلامت شما را به خطر بیاندازد و استخوان ها و مفاصل شما را کاملا ضعیف و دردناک می کند و همچنین خون شما فاقد گلبول های قرمز کافی است که منجر به کم خونی می شود.
علاوه بر این، کمبود مس اغلب پیشآهنگی برای سایر کمبودهای تغذیهای مانند کمبود آهن و ویتامین B12 است. کودکانی که سوءتغذیه دارند می توانند کمبود مس را همراه با چندین کمبود دیگر داشته باشند.
از سوی دیگر، این ماده مغذی ضروری می تواند برای سلول ها سمی شود. هنگامی که به مقدار زیاد از مکمل ها یا آب آشامیدنی آلوده مصرف شود، می تواند در کوتاه مدت باعث استفراغ، اسهال و گرفتگی عضلات شود و در دراز مدت زمینه را برای مشکلات عصبی بسیار جدی فراهم کند.
مسمومیت مس معمولاً فقط ناشی از مصرف بیش از حد مکمل و مصرف آب آلوده یا یک اختلال نادر به نام بیماری ویلسون است.
همچنین بخوانید: 8 فایده نوشیدن آب در ظروف مسی
می توانید با خوردن شکلات تلخ، مس مصرفی خود را جبران کنید.
شکلات از دانه های درخت کاکائو که حاوی مس است تهیه می شود. شکلات تلخ حاوی مقادیر بیشتری کاکائو است که باعث می شود نسبت به همتای شیری خود از نظر مس و سایر مواد مغذی غنی تر باشند.
مصرف 100 گرم شکلات تلخ حاوی 70 تا 85 درصد کاکائو می تواند 1800 میکروگرم مس برای شما فراهم کند.
بیماری ویلسون وضعیتی است که در آن مس بیش از حد در بدن انباشته می شود. این یک اختلال ارثی نادر است که از هر 30000 نفر 1 نفر را مبتلا می کند. این بیماری به افتخار دکتر ساموئل ویلسون که اولین بار این اختلال را در سال 1912 توصیف کرد، نامگذاری شده است.
اگر نقص ژنتیکی در بیماری ویلسون را به ارث ببرید، بدن شما قادر به خلاص شدن از شر مس نیست. مس یک فلز کمیاب است که در بسیاری از غذاها وجود دارد. برای سالم ماندن به مقادیر کمی مس نیاز دارید. به طور معمول، بدن از شر مس اضافی خلاص می شود. افراد مبتلا به بیماری ویلسون نمی توانند از شر مس اضافی خلاص شوند و بنابراین در بدن، عمدتاً در کبد، مغز، لایه جلویی چشم (به نام قرنیه) و کلیه ها تجمع می یابد. ۲۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری ویلسون نیز به آب مروارید آفتابگردانی دچار هستند که یک مرکز چند رنگ متمایز با شاخه های پره مانند به وجود می آورد.
مس بیش از حد در سلول های کبد (سلول های کبدی) مضر است و منجر به آسیب کبدی می شود. آسیب به بافت مغز عمدتاً در ناحیه ای به نام هسته عدسی رخ می دهد. از این رو، بیماری ویلسون را گاهی دژنراسیون کبدی لنتیکولار نیز می نامند.
علائم بیماری ویلسون به این موضوع بستگی دارد که کدام ارگان تحت تاثیر قرار گرفته باشد و بسیاری از مواقع تشخیص بیماری ویلسون با بسیاری از بیماری های دیگر دشوار است. بیماری ویلسون تنها توسط پزشک و به کمک آزمایش تشخیصی، قابل تشخیص است.
علائم آن شامل